Aan het einde van de Bronstijd, omstreeks 1100 voor Christus, raakte in heel Nederland een Midden-Europees gebruik in de mode. Overal, in noord en zuid, werden de doden allemaal verbrand. De verbrande botten werden dan in een urn gedaan en begraven, waarna over het graf een heuveltje werd opgeworpen. In de loop van de tijd ontstonden bij de nederzettingen hele grafvelden van zulke heuveltjes: urnenvelden. Er was weinig verschil tussen de begrafenis van 'belangrijke' en 'gewone' mensen: bijna iedereen kreeg een eigen grafheuvel. Sommigen werden met hun sieraden verbrand. Urnenvelden bleven in gebruik tot ongeveer 500 voor Christus.
boven
Op een opgraving bij Someren in Noord-Brabant kwamen deze cirkelvormige sporen in het zand tevoorschijn. Het zijn de sporen van greppeltjes die om de heuvels op een urnenveld uit de IJzertijd lagen. De heuvels zelf zijn al lang geleden verdwenen. (Foto: Archeologisch Instituut der Vrije Universiteit)
onder
Een urn uit Limburg uit de Late Bronstijd. De urn is versierd met een patroon van uitgestoken driehoekjes en lijnen en heeft een deksel. (Foto: Rijksmuseum van Oudheden)
